Η ανάπτυξή των μυκήτων στην επιδερμίδα στους όνυχες και στις τρίχες του ανθρώπου προκαλεί λοιμώξεις, τις μυκητιάσεις, οι οποίες διακρίνονται, ανάλογα με την εντόπισή τους, σε μυκητιάσεις του τριχωτού της κεφαλής, του δέρματος, των μηρογεννητικών και μεσοδακτυλικών πτυχών, και σε μυκητιάσεις των ονύχων χειρών και ποδών. Ορισμένοι μύκητες αναπτύσσονται συχνότερα στις μασχαλιαίες κοιλότητες ή στην κατώτερη επιφάνεια των μαστών, όπως και στους βλεννογόνους των γεννητικών οργάνων και του στόματος, ιδιαίτερα σε όσους χρησιμοποιούν τεχνητές οδοντοστοιχίες. Θα πρέπει να υποπτευθούμε μυκητίαση και να επισκεφθούμε το δερματολόγο κάθε φορά που παρατηρούμε ερύθημα (κοκκίνισμα) και απολέπιση («ξεφλούδισμα») στην επιδερμίδα του κορμού, των άκρων και των τττυχών, δυστροφία και αλλαγή του χρώματος των ονύχων και απώλεια τριχών, ιδιαίτερα στα παιδιά.
Οι μυκητιάσεις μεταδίδονται!
Οι μύκητες μεταδίδονται είτε με άμεση επαφή, από άνθρωπο σε άνθρωπο, είτε με έμμεση. Είναι δυνατόν, δηλαδή, να μεταδοθούν από το έδαφος, την άμμο και τις πετσέτες στον άνθρωπο. Γι' αυτό είναι προτιμότερο να αποφεύγεται η άμεση κατάκλιση στην άμμο ή στο έδαφος κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, χωρίς τη χρήση κάποιας ψάθας ή πετσέτας, η οποία είτε να χρησιμοποιείται αποκλειστικά από τα ίδια άτομα κάθε φορά, είτε από άτομα που γνωρίζουμε ασφαλώς ότι δεν εμφανίζουν κάποια μορφή μυκητιάσεως. Επίσης, εάν σεεμάς τους ίδιους έχει αναπτυχθεί μόλυνση από μύκητες είναι καλύτερο να χρησιμοποιούμε ψάθα αντί για πετσέτα στην παραλία την οποία, μάλιστα, να πλένουμε με νερό πριν από κάθε χρήση. Τα υποδήματα που χρησιμοποιούνται από πολλά άτομα κατά το λουτρό καθαρισμού στα γυμναστήρια και στις πισίνες ή το πλακόστρωτο, στο οποίο κατά τις ίδιες δραστηριότητες περπατούμε ανυπόδητοι, είναι δυνατόν να αποτελέσουν τα μέσα δια των οποίων μεταδίδονται οι μύκητες, ιδιαίτερα στις μεσοδακτυλικές πτυχές των ποδών («αθλητικό πόδι»). Οι μύκητες μπορεί, ακόμα, να μεταδοθούν στον άνθρωπο από τα ζώα και ιδιαίτερα από τους σκύλους και τις γάτες, γι' αυτό και θα πρέπει να αποφεύγεται η επαφή με άγνωστα ή αδέσποτα ζώα. Ορισμένοι, επίσης, ζυμομύκητες, όπως το πιτυρόσπορο, αποτελούν μέλη της φυσιολογικής χλωρίδαςτου δέρματος και, ευνοημένοι από κατάλληλες συνθήκες υγρασίας και θερμοκρασίας, αναπτύσσονται σε άτομα που εμφανίζουν κάποια προδιάθεση και προκαλούν, ιδιαίτερα κατά το τέλος της θερινής περιόδου, λοίμωξη στον κορμό, την ποικιλόχρου πιτυρίαση. Δεν αποκλείεται και σε αυτήν την περίπτωση να μεταδοθεί ο μύκητας με την άμεση επαφή ή με τα ρούχα, αλλά τις περισσότερες φορές είναι οι ιδιοσυγκρασιακοί παράγοντες που ευνούν την ανάπτυξή του, γι' αυτό και η πάθηση αυτή υποτροπιάζει συχνά και ταλαιπωρεί Κάθε Καλοκαίρι όσους έχουν προδιάθεση να την αναπτύξουν.
Θεραπεία
Η θεραπεία των δερματομυκητιάσεων είναι γρήγορη, ασφαλής και αποτελεσματική, και διακρίνεται σε τοπική και συστηματική. Η επιλογή της γενικής ή της τοπικής αγωγής ή ο συνδυασμός και των δύο, εξαρτάται από την εντόπιση των βλαβών, την κλινική εικόνα και την ταυτοποίηση του υπεύθυνου για τις βλάβες παρασίτου. Συστηματική αγωγή (φάρμακα από το στόμα) χορηγείται σε περίπτωση αποτυχίας της τοπικής αγωγής ή υποτροπών, σε περίπτωση εκτεταμένης προσβολής οπότε η τοπική εφαρμογή σκευασμάτων είναι δύσκολη, σε περιπτώσεις προσβολής των τριχών και των ονύχων, και, τέλος, σε περιπτώσεις μόλυνσης με συγκεκριμένα είδη μυκήτων.
Επειδή οι περισσότερες μυκητιάσεις παρατηρούνται στις μηρογεννητικές ή μεσοδακτυλικές πτυχές των ποδών είναι προτιμότερη η χρήση βαμβακερών εσωρούχων και καλτσών, καθώς και των ειδικών αποξηραντικών κόνεων για να ελλατωθεί η υγρασία που είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των μυκήτων. Το λουτρό καθαρισμού και το προσεκτικό στέγνωμα μετά από το κολύμπι, ή άλλες αθλητικές δραστηριότητες είναι ιδιαίτερα επιβοηθητικό στην πρόληψη των υποτροπών. Εάν, βέβαια, υπεύθυνο για τη μετάδοση της μυκητίασης είναι κάποιο κατοικίδιο ζώο, θα πρέπει οπωσδήποτε να ελεγχθεί και να θεραπευθεί από ένα κτηνίατρο.
Καθημερινά tips