Διακοπές τέλος τα κεφάλια...μέσα!

  Τέλη Αυγούστου και οι περισσότεροι από εμάς σταδιακά εγκαταλείπουμε τις ανέμελες στιγμές των διακοπών για να ξαναβρεθούμε αντιμέτωποι με μια όχι και τόσο ελκυστική καθημερινότητα. Και τότε το άγχος για την επιστροφή και για τα όσα αυτή συνεπάγεται, μόλις ξεκινάει...

Με την άμμο ακόμα νωπή στα παπούτσια, τις πετσέτες θαλάσσης να μυρίζουν αρμύρα και τις ξέγνοιαστες στιγμές αποτυπωμένες σε βίντεο και φωτογραφίες, η βαλίτσα κλείνει, το ταξίδι του γυρισμού ξεκινάει και μαζί προσπαθεί να χωρέσει το μυαλό την καινούργια πραγματικότητα.
Άλλωστε όπως έλεγαν οι παλιοί «και τώρα, ο κάθε κατεργάρης στον πάγκο του». Που σημαίνει ότι οι καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν στο τέλος τους και η επάνοδος σε οτιδήποτε αφήσαμε πίσω, εκτός από υποχρεωτική είναι και αναπόφευκτη. Γεγονός που θυμίζει εκείνη την ενοχλητική αίσθηση του «πρέπει», που διδαχτήκαμε από τα πρώτα σχολικά χρόνια και που εδραιώνεται στην ενήλικη ζωή, κυρίως λόγω των επαγγελματικών υποχρεώσεωνι Όταν λοιπόν μετά από ένα τόσο ευχάριστο -έστω και ολιγοήμεροδιάλειμμα καλούμαστε να βάλουμε «τα κεφάλια μέσα», είναι αναμενόμενο το να αισθανόμαστε μελαγχολία, ανησυχία ακόμα και άγχος ή εκνευρισμό.
Ο λόγος που μας προκαλείται αυτή η έντονη δυσαρέσκεια είναι το ότι κάτι τέτοιο μοιάζει ιδιαίτερα καταναγκαστικό άρα και απωθητικό, διότι δεν αφήνει περιθώρια επιλογής και εναλλακτικών
Έτσι, αντί να σκεφτούμε ότι καταφέραμε να αποτοξινωθούμε από την ένταση και το στρες και να γεμίσουμε τις «μπαταρίες» μας για τη περίοδο που θα ακολουθήσει, αρχίζει η διαδικασία ενός μάλλον δύσκολου «αποχωρισμού» από την ανεμελιά, την ξεκούραση και την ηρεμία.
Δεν θέλω να γυρίσω.„
Η αλήθεια είναι ότι το τέλος του καλοκαιριού και των διακοπών γεννά συναισθήματα μελαγχολίας- για κάποιους γλυκά και για άλλους βαριά και δυσβάσταχτα,  όμως το «μέγεθος» και το περιεχόμενό τους εξαρτάται από τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε επιστρέφοντας.

Αν η ζωή μας έχει ποιότητα και εκτός των διακοπών, δηλαδή έχουμε επιλέξει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δρούμε και λειτουργούμε στη καθημερινότητά μας, τότε η
η μεγάλη απόδρασή μας, θα δώσει τη θέση της σε μια ευχάριστη νοσταλγία και στη διάθεση για περισσότερη ανανέωση. Φυσικά και θα λυπηθούμε που θα πρέπει να εγκαταλείψουμε μια τόσο όμορφη περίοδο που έχει τόσο ευεργετική επίδραση στο μυαλό και την ψυχή μας, αλλά το «φάντασμα» των όσων θα συναντήσουμε πίσω, ούτε αποκρουστικό θα είναι, ούτε απειλητικό.
 Αν όμως οι συνθήκες που βιώνουμε κατά τη διάρκεια του υπόλοιπου χρόνου δεν μας ικανοποιούν, μας θυμώνουν και μας πιέζουν ιδιαίτερα, τότε η επάνοδος είναι συνώνυμη με μια κατάσταση που μας βαραίνει, μας αγχώνει και από την οποία απουσιάζουν τα κίνητρα. Άρα το κυρίαρχο συναίσθημα είναι η έντονη στενοχώρια.
Διότι κανείς δεν προσδοκά να αλλάξει περιβάλλον για να βρεθεί εγκλωβισμένος σε μια ανούσια και άχαρη πραγματικότητα. Παρόμοια συναισθήματα μπορεί να προκύψουν και όταν οι διακοπές μας δεν ήταν επαρκείς χρονικά ή ποιοτικά ώστε να ξεκουραστούμε και να νοιώσουμε ανανεωμένοι και έτοιμοι για αλλαγές.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αισθανόμαστε είναι το «καμπανάκι» που μας προειδοποιεί για την πληρότητά μας ως άτομα. Αν το ακούσουμε προσεκτικά, έχουμε να μάθουμε πολλά για επιθυμίες και ανάγκες που ενδεχομένως «ξεχνάμε», προσπαθώντας να τις παρακάμψουμε ή να τις αγνοήσουμε. Τα βασικά ερωτήματα που μπορούν να μας κατευθύνουν ώστε να «αποκρυπτογραφήσουμε» την εσωτερική μας διάθεση και να δώσουν τις κατάλληλες απαντήσεις
είναι:

•           Πώς νοιώθω;
•          Τι με δυσαρεστεί στην προοπτική της επιστροφής μου;
•          Τι με χαροποιεί;
•         Πως έχω οργανώσει τη ζωή μου:
•         Τι μπορώ να αλλάξω ώστε να αντλήσω μεγαλύτερη ικανοποίηση;
•         Με ποιόν τρόπο;

Αυτό είναι και το πρώτο βήμα για να δούμε τι πραγματικά φταίει που επενδύουμε τόσα στο σύντομο διάστημα των διακοπών, με αποτέλεσμα η επάνοδος στη καθημερινότητα να μας ταράζει και να μας φοβίζει.

Ακόμα και όταν οι διακοπές τελειώσουν, όλα αυτά που μας προσέφεραν δεν εξανεμίζονται τόσο εύκολα επιστρέφοντας σπίτι. Αντιθέτως είναι τα καλύτερα εφόδια για να αντιμετωπίσουμε τις όποιες δυσκολίες, με μεγαλύτερη Ψυχραιμία και αποφασιστικότητα.
Καιρός για ...προθέρμανση

Εκείνο που δυσκολεύει τη μετάβαση από μια κατάσταση χαλάρωσης και αναψυχής σε μια περίοδο προετοιμασίας, εργασιακής ρουτίνας αλλά και καινούργιων στόχων είναι ο χρόνος προσαρμογής.
Διότι κάθε αλλαγή -μικρή ή μεγάλη- που μεταβάλλει τις συνθήκες ζωής μας, απαιτεί από μέρους μας την ανάλογη ευελιξία όσον αφορά το ρυθμό και τον τρόπο που θα τη διαχειριστούμε. Αν το κάνουμε σωστά, τότε μόνο θα μπορέσουμε να την αποδεχτούμε όσο το δυνατόν ευκολότερα.
Για παράδειγμα όλοι ξέρουμε πως όταν ξεκινάμε τις διακοπές μας χρειαζόμαστε κάποιες μέρες για να χαλαρώσουμε και να συνειδητοποιήσουμε πλήρως ότι «τώρα» είμαστε «εδώ»- στον τόπο και το χρόνο μιας νέας πραγματικότητας. Ακριβώς το ίδιο ισχύει και όταν επιστρέφουμε.
Όπως οι αθλητές, που για να μπουν στον αγώνα και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για καλύτερη απόδοση, πάντοτε αφιερώνουν χρόνο στην προθέρμανση, Διότι η απότομη «επιτάχυνση», από τη χαλαρότητα στην υπερδραστηριότητα, μπορεί να μας προκαλέσει εκνευρισμό, κούραση, να μας φέρει σε σύγχυση και να δημιουργήσει
ένταση με τους γύρω μας.

Είναι προτιμότερη μια αργή και σταδιακή «επιστροφή» σε Ψυχικό και συναισθηματικό επίπεδο, ώστε να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε και να διαχειριστούμε σκέψεις. φόβους και αδυναμίες ώστε να αναδιοργανωθούμε εσωτερικά.  Επίσης συνιστά μια εξαιρετική αφορμή για να δούμε κάποια συνηθισμένα πράγματα με φρέσκια διάθεση όπως πχ την ανανέωση του σπιτιού. την συναναστροφή με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα- ιδίως όσους έχουμε καιρό να συναντήσουμε- και να μοιραστούμε τις εμπειρίες των διακοπών, να προετοιμάσουμε με ηρεμία την οικογένεια για τις απαιτήσεις φθινοπώρου.
Ομως η επάνοδος στην καθημερινότητα είναι εξίσου δύσκολη και για τα παιδιά. Kαμιά φορά ίσως και δυσκολότερη. Συνηθισμένα στη χαλαρότητα, τη διασκέδαση και το παιχνίδι των διακοπών, έρχονται και πάλι αντιμέτωπα με τον κλειστό χώρο του σπιτιού και το πρόγραμμα. με αποτέλεσμα να αντιδρούν με γκρίνια και εκνευριμό
Το δικό μας παράδειγμα θα τα βοηθήσει ώστε να εξοικειωθούν σε αυτήν την αναμενόμενη αλλαγή, ώστε να τη θεωρούν ως κάτι το αυτονόητο. Καλό είναι λοιπόν να συζητήσουμε μαζί τους για το τι τους άρεσε και τι όχι την περίοδο των διακοπών και να τα προτρέψουμε να κάνουν ένα άλμπουμ ή μια ζωγραφιά με τις εικόνες από εκείνη την περίοδο. Έτσι θα αισθανθούν λιγότερο απότομη και αναγκαστική αυτή την μετάβαση στις συνήθειες της πραγματικότητας. Στη συνέχεια χρήσιμο είναι να τα βοηθήσουμε σταδιακά ώστε να προσδιορίσουν τις δραστηριότητες αλλά και τους στόχους τους για τη νέα σχολική χρονιά.
Δεν πρέπει όμως να τα πιέζουμε να είναι κεφάτα ή «μαζεμένα» τον πρώτο καιρό μετά την επιστροφή μας από τις διακοπές, διότι έτσι θα τα κάνουμε πιο νευρικά και αντιδραστικά. Καλύτερα να τους δώσουμε τον χρόνο τους και να τον απολαύσουμε και εμείς μαζί τους.

Τα «μυστικά» της προσαρμογής
        •       Με το που θα επιστρέψουμε ας μην μπούμε αμέσως στην «πρίζα» αλλά ας περιμένουμε δυο μέρες μέχρι να ξεκινήσουμε τη δουλειά. Διαφορετικά κινδυνεύουμε από το αποκαλούμενο «σύνδρομο» της επιστροφής»-το παθαίνουν όσοι περνώντας απότομα από μια θετική κατάσταση σε μια πιεστική, εξαντλούν τις δυνάμεις τουςγεγονός που θα μας προκαλέσει Ψυχικό και σωματικό στρες.
        •       Έχει μεγάλη σημασία το να έχουμε φροντίσει ώστε η επιστροφή να ταυτίζεται με κάτι λιγότερο δυσάρεστο και απογοητευτικό. Κάτι που θα λειτουργήσει ως «προθάλαμος» για την ομαλή μετάβαση στις απαιτήσεις της καθημερινότητας.
        •       Το τι μας ενοχλεί στην επάνοδό μας, μπορεί να γίνει η πυξίδα που θα μας κατευθύνει σε εκείνες τις αλλαγές ή τις τροποποιήσεις που θα κάνουν τη ζωή μας ικανοποιητικότερη.
        •       Πρέπει να πεισθούμε ότι τίποτα δεν θα βελτιωθεί αν δεν ενισχύσουμε και υποστηρίξουμε οτιδήποτε μας γεμίζει και δεν αλλάξουμε ό,τι μας βαραίνει- όσο δύσκολο ή και επώδυνο μπορεί να είναι αυτό.
        •       
        •       Να σκεφτούμε πως με τη θετική διάθεση και την ενέργεια που αποκομίσαμε από τις διακοπές μπορούμε να αδράξουμε την ευκαιρία ώστε να οργανωθούμε και να αναλάβουμε δράση σε ζητήματα που μας απασχολούν.
        •       Δεν χρειάζεται να θέτουμε υψηλούς στόχους αλλά να επικεντρώνουμε τις προσπάθειές μας σε σύντομες, μικρές, σχεδόν απόλυτα εφικτές αλλαγές.
        •       Καλύτερα να μην μπερδεύουμε τη διάθεση του καλοκαιριού με εκείνη που υφίσταται καθ' όλη τη διάρκεια του χρόνου, γιατί θα οδηγηθούμε σε συναισθηματικό αδιέξοδο. Αν λειτουργούμε με μέτρο θα πετύχουμε περισσότερα.
        •       Αν δεν έχουμε εργασιακές υποχρεώσεις, για να αποφύγουμε την κατάθλιψη θα πρέπει να βγαίνουμε από το σπίτι, να επιδιώξουμε την συναναστροφή με φίλους και γνωστούς και να εκτονώσουμε την δημιουργικότητά
μας με κάποιο χόμπι πχ κηπουρική.